Badanie EMG
Na czym polega?
Elektromiografia (EMG) polega na przeprowadzeniu badania elektromiograficznego mięśni szkieletowych, za pomocą cienkiej, jednorazowej, elektrody igłowej. Dzięki temu, można ustalić przyczynę nieprawidłowego funkcjonowania mięśni u pacjenta. Celem badania EMG jest ustalenie stopnia stabilności elektrycznej błony włókien mięśniowych, a przede wszystkim odróżnienie uszkodzenia pierwotnie mięśniowego od uszkodzenia neuronu obwodowego. Jeżeli diagnoza wskazuje na uszkodzenie neurogenne, to ocenie podlega stan reinnerwacji i odnerwienia, które wyróżnia się na częściowe bądź całkowite. Badanie EMG stosuje się w leczeniu zaniku, bólu i osłabienia mięśni. W skład tego badania wchodzi wykonanie zapisu spoczynkowego, wysiłkowego w momencie najsilniejszego skurczu, a także wykonanie analizy dotyczącej ilości parametrów pojedynczych jednostki ruchowej, w trakcie słabego skurczu mięśnia.
Badanie EMG/ENG w diagnostyce stanów chorobowych
Przy pomocy badania EMG/ENG, można zdiagnozować szeroki zakres schorzeń dotyczących pracy mięśni, których przyczyną są najczęściej uszkodzenia nerwu obwodowego oraz mięśni.
Schorzenia, w których zdiagnozowaniu może pomóc Badanie EMG/ENG to m.in.
- zespół cieśni nadgarstka,
- zespół cieśni kanału stępu,
- zespół miasteniczny Lamberta i Eatona (LEMS),
- polineuropatia cukrzycowa, zapalna lub toksyczna,
- ostra zapalna demielinizacyjna polineuropatia,
- wieloogniskowa neuropatia ruchowa,
- przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna,
- uszkodzenie splotów nerwów,
- stwardnienie zanikowe boczne,
- uszkodzenie wielomięśniowe,
- uszkodzenie mięśnia na skutek kontuzji bądź urazu.
Jak wygląda badanie EMG oraz czy boli?
Badanie EMG wykonywane jest za pomocą elektrody igłowej jednokrotnego użytku, wprowadzonej w mięsień (dlatego nazywane jest także badaniem elektromiograficznym). Badanie należy do małoinwazyjnych, w okresie 1/2 dni może wystąpić niewielki dyskomfort objawiający się tkliwością badanego mięśnia, sporadycznie pojawiają się zasinienia. Badanie nie wpływa ani nie zaburza codziennej aktywności.
Czas badania EMG zależy od planowanego zakresu i jest indywidualny dla każdego pacjenta.
Przeciwskazaniem do przeprowadzenia są schorzenia tj. koagulopatie oraz przyjmowanie leków obniżających krzepliwość krwi (acenokumarol, heparyna). Należy również uprzedzić wykonującego badanie o stosowaniu aspiryny.
Istotnym aspektem w czasie badania jest odpowiednia współpraca z pacjentem. Zakres badania wykonywanego u pacjentów z zaburzonym kontaktem słowno-logicznym i u pacjentów niewyrażających chęci współpracy zostaje często ograniczony.
Kolejnymi aspektami utrudniającym wykonanie badania w pełnym zakresie są liczne żylaki znajdujące się w badanej okolicy, owrzodzenia, rozległe rany i opatrunki.
Jeżeli u pacjenta występuje skaza krwotoczna lub przyjmuje on leki przeciwkrzepliwe, powinien nie zwłocznie poinformować o tym klinikę. W zawiązku z zabiegiem dozowanie leków tego rodzaju może być zmienione przez klika dni, przed i po badaniu EMG.
Badanie jest wiarygodne i często jest jedynym sposobem aby poprawnie i szybko zdiagnozować schorzenie. Warto o tym pamiętać szczególnie w przypadku kiedy niepokojące dolegliwości zaczynają szybko postępować u Pacjenta.
Jak przygotować się do badania EMG
Jeżeli pacjent jest kierowany na badanie EMG przez placówkę finansującą koszt badania, koniecznym do przeprowadzenia zabiegu jest dostarczenie skierowania na badanie EMG lub ENG, uzupełnionego w kompletne dane. Odbiór wyników badania EMG jest ustalany przez jednostkę finansującą, a dokładniej placówkę kierującą pacjenta na badanie, o tym fakcie pacjent powinien być informowany na etapie wystawiania skierowania.
Jeżeli pacjent posiada skierowanie, nawet gdy jest ono wystawione przez innych lekarzy i placówki medyczne, może je dostarczyć, ponieważ zawiera wiele cennych informacji medycznych pomocnych w procesie badania.
Wyniki badania EMG pokrytego ze środków własnych, wydawane są najczęściej zaraz po skończeniu badania.
Aby należycie przygotować się do badania EMG, pacjent powinien:
- Usunąć z badanej części ciała biżuterię, wszelkie elementy metalowe,
- Oczyścić skórę, bez użycia kremów, olejków, balsamów i innych kosmetyków,
- Odziać się w wygodny, luźniejszy ubiór, który umożliwi pacjentowi szybkie odkrycie kończyn w czasie badania. Pacjenci, dzięki temu odczuwają większą swobodę i komfort podczas wizyty,
- Poinformować lekarza o wszczepionych urządzeniach medycznych, np. o kardiostymulatorze. W zależności od typu i umieszczenia tego urządzenia może być wymagana zgoda lekarza prowadzącego na wykonanie badania,
- Poinformować klinikę o przyjmowaniu leków przeciwmiastenicznych, ponieważ może zaistnieć potrzeba odstawienia takiego leku na kilkanaście godzin przed poszczególnymi testami, jeżeli pozwala na to stan zdrowia pacjenta.
Przygotowanie do konsultacji neurologicznej
Pacjent powinien posiadać dokument tożsamości, który umożliwi zweryfikowanie jego danych osobowych. W celu poprawnego prowadzenia dokumentacji niezbędne będą dane o m.in. miejsce zamieszkania i numerze PESEL pacjenta.
Pacjent powinien zabrać ze sobą na wizytę dokumentację medyczną do wglądu, jeżeli ma taką możliwość, może skopiować wypisy i wyniki badań oraz przygotować płyty z wynikami badań w formacie obrazowym.
Bardzo ważne są listy przyjmowanych leków przez pacjenta, bez znaczenia jakiego rodzaju specjalista je zalecił, takową listę pacjent powinien przełożyć do wglądu lekarzowi.
Jeżeli nasuwają ci się pytania, możesz je zadać w czasie rejestrowania się na badanie.
Badanie EMG w leczeniu Zespołu Cieśni Nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to jedna z popularniejszych neuropatii zlokalizowana w obrębie kończyny górnej. Powodem wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka, najczęściej jest praca zawodowa, otyłość, wiek, zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, hormonalne oraz naczynioworuchowe bądź, ucisk oddziałujący na nerw pośrodkowy utrzymujący się w obrębie więzadła poprzecznego, w kanale nadgarstka.
Zespół cieśni nadgarstka może być leczony na parę sposobów, w zależności od stadium choroby stosuje się leczenie zachowawcze, które opiera się, na wyeliminowaniu czynników powodujących rozwój neuropatii w okolicy nerwu pośrodkowego bądź, okresowym unieruchomieniem kończyny. Kolejnym typem leczenia jest iniekcja steroidowa bądź, najskuteczniejsza z metod, zabieg operacyjny powodujący uwolnienie nerwu pośrodkowego. Uwolnienie nerwu pośrodkowego całkowicie wyklucza dolegliwości wynikające ze schorzenia ZCN.
Niezwykle istotnym badaniem, przeprowadzanym w celu zdiagnozowania Zespołu Cieśni Nadgarstka jest Elektromiografia (EMG). Jego zadaniem jest ocena przewodnictwa w nerwie pośrodkowym nadgarstka. Nerw poddaje się stymulacji niskonapięciowym prądem o niewielkim natężeniu. Wynik badania zostaje pokazany w postaci krzywej, za pomocą specjalistycznego programu komputerowego. Badanie EMG w diagnozie Zespołu Cieśni Nadgarstka pozwala ocenić przepływ impulsu elektrycznego w badanym odcinku nerwu. Dzięki temu lekarz może określić stopień, lokalizację i charakter uszkodzenia nerwowego. Charakterystycznymi elementami wynikającymi z badania EMG, potwierdzającymi ZCN jest przewlekła reinerwacja o charakterze zmian potencjałów jednostki ruchowej.
Za pomocą badania EMG, można wyróżnić następujący symptomy Zespołu Cieśni Nadgarstka:
- podwyższenie amplitudy,
- wydłużenie czasu trwania,
- podwyższenie amplitudy zapisu wysiłkowego,
- zwiększenie odsetka potencjałów wielofazowych.
Cena badania EMG – ile wynosi?
Badanie jest małoinwazyjne i pacjent nie powinien odczuwać bólu. Można wykonać je już tego samego dnia co konsultację z lekarzem specjalistą. Koszt takiego badania można sprawdzić na stronie Centrum Cieśni Nadgarstka w Bydgoszczy.
Sprawdź cenę badania EMG.